2. «نبود فرصت‌های شغلی مناسب با درآمد کافی»، خیلی بیشتر از «عدم تناسب با علایق و روحیات» عامل نارضایتی افراد از انتخاب رشته تحصیلی است. همچنین در مورد رضایت از دانشگاه محل تحصیل، «عدم تسهیل ورود به بازار کار» در مقایسه با «سطح علمی اساتید»، «کيفيت دروس» و یا «عدم وجود امکانات رفاهی» عامل بسیار مهمتری‌ است.

3. نداشتن شغل مرتبط با تحصیل موجب نارضایتی از تحصیل می‌شود به‌طوری‌که نارضایتی از تحصیلات دانشگاهی میان افرادی که مشاغل نامربوط با تحصیلات دارند، ۲.۵ برابر بیشتر از سایر افراد است.

4. میزان رضایت فارغ‌التحصیلان از انتخاب رشته‌ی خود، با فرصت‌های شغلی موجود برای رشته ارتباط مستقیم دارد. در رشته‌هایی که فرصت‌های شـغلی فراوانـی بـرای آن‌ها وجـود دارد، فارغ‌التحصیلان نیز عموما رضایت بالایی از انتخاب رشته‌ی خود دارند. اغلب فارغ‌التحصیلانی که از انتخاب رشته‌ی خود ناراضی‌اند، اگر به عقب برگردند یکی از رشته‌هایی را که به لحاظ بازار کار پرتقاضا هستند، انتخاب می‌کنند. 

5. با افزایش حقوق ماهانه رضایت از رشته تحصیلی و دانشگاه محل تحصیل، به‌طور پیوسته زیاد می‌شود که حاکی از نقش پررنگ درآمد افراد در رضایت آن‌ها از رشته تحصیلی است.

6. با توجه به یافته‌های این فصل به نظر می‌رسد افرادی که در آستانه‌ انتخاب رشته تحصیلی هستند، چه در انتخاب رشته و چه در انتخاب دانشگاه، بیش از هر عامل دیگری، باید به وضعیت اشـتغال و درآمد فارغ‌التحصـیلان رشته/دانشـگاه توجـه کنند.